We begrijpen het
Eerst en vooral wil je alle pagina's toch op zen minst een stuk of tien keer hebben gelezen vooraleer je een afspraak maakt. Speciaal voor jou hebben we deze pagina opgesteld. Geniet van de waarde en de info die we je hier gratis en voor niks meegeven. We wensen oprecht dat jij hier reeds thuis mee aan de slag kan om jouw leven te verrijken met comfort, aangename gevoelens en een nieuwe mindset.
Lees verder om meer te weten te komen over:
Stress, overprikkeling, burn-out, trauma, verlies, emotionele verwerking, angsten, controleverlies, piekerpatronen, zelfbeeld, patronen, innerlijke kritiek...
of klik op de afbeelding om rechtstreeks naar je bestemming te reizen. Jammer, want je mist al die moeite die ik hier voor jou heb in gestopt.
Wat valt er te leren over stress, overprikkeling en burn-out?
Je denkt, ik ga rustig even een wandeling maken om me te ontspannen. Plots begint er een hond in de draad waanzinnig luid te blaffen.
Wanneer je even schrikt maar je ademhaling en je hartslag wederom normaliseert na enkele minuten zou ik je geen zorgen maken.
Maar... Wanneer je buren naar buiten komen omdat jij op een nog luider volume terug aan het blaffen bent naar de hond in kwestie, is dat niet enkel zorgwekkend maar ook een krachtig signaal om hier iets mee te gaan doen, toch?
Kortom, wanneer je reactie zo sterk is op externe signalen, en je reageert vanuit -*ik noem het even het monster in je- dan kan het wel eens de moeite zijn om verder te lezen.
*(We zijn er bij Hono van overtuigd dat dit geen monster is maar eerder een beschermer die je af probeert te schermen van nog meer prikkels, maar het is duidelijk geloof ik.)
Wat is stress?
Stress is een woord dat we dagelijks gebruiken, maar vaak verkeerd begrijpen. In essentie is stress een natuurlijke reactie van je lichaam op een uitdaging of bedreiging. Je hartslag versnelt, je ademhaling wordt oppervlakkiger en je spieren spannen zich aan. Dit is nuttig als je moet presteren of reageren op gevaar.
Maar wanneer stress langdurig aanhoudt, verandert het van een bondgenoot in een vijand. Je lichaam blijft in de overlevingsstand hangen, waardoor je zenuwstelsel overbelast raakt.
👉 Wist je dat? Onderzoek toont aan dat langdurige stress je immuunsysteem verzwakt en zelfs invloed heeft op je spijsvertering en hormoonhuishouding.
Wat gebeurt er in je lichaam?
Stress is niet alleen een gevoel in je hoofd – het is een volledig lichamelijk proces. Zodra je stress ervaart, reageert je lichaam alsof er gevaar dreigt. Dit gebeurt via je zenuwstelsel en je hormoonstelsel.
Activatie van het zenuwstelsel
• Het sympathisch zenuwstelsel wordt geactiveerd: je lichaam schakelt naar de vecht-vlucht-of-(bevries)-stand.
• Je hartslag en bloeddruk stijgen zodat er meer zuurstof naar je spieren gaat.
• Je ademhaling versnelt en je pupillen verwijden.
• Je spijsvertering vertraagt, omdat energie elders nodig is.
👉 Dit verklaart waarom je bij stress vaak gespannen bent, sneller ademt en maagklachten kunt krijgen.
Vrijgave van stresshormonen
• Adrenaline komt vrijwel direct vrij en zorgt voor een energiestoot.
• Cortisol, het belangrijkste stresshormoon, wordt iets later afgegeven door de bijnieren.
• Cortisol verhoogt je bloedsuikerspiegel, onderdrukt tijdelijk je immuunsysteem en houdt je alert.
👉 Handig bij acute stress, maar schadelijk als dit proces te lang aanhoudt.
Eerste Symptomen van chronische stress.
• Constante vermoeidheid, zelfs na rust
• Spierspanning en hoofdpijn
• Slechte concentratie en vergeetachtigheid
• Gejaagd gevoel en piekergedachten
• Verstoorde slaap en prikkelbaarheid
Korte termijn vs Lange termijn
Korte termijn: je voelt je alerter, sterker en sneller. Dit kan nuttig zijn bij een deadline of sportprestatie.
Lange termijn (chronische stress): je lichaam blijft in de actiestand hangen. Dit kan leiden tot:
Hoge bloeddruk en hartklachten
Vermoeidheid en slaapproblemen
Spier- en spanningsklachten
Verzwakt immuunsysteem
Mentale klachten zoals angst, prikkelbaarheid en depressieve gevoelens
Wat is dan overprikkeling?
Overprikkeling ontstaat wanneer je zenuwstelsel te veel signalen tegelijk moet verwerken. Denk aan geluiden, licht, emoties, werkdruk en sociale verwachtingen die allemaal samenkomen. Je systeem raakt overbelast en kan de prikkels niet meer filteren.
👉 Praktisch inzicht: Overprikkeling komt vaak voor bij mensen die hoogsensitief zijn of langdurig multitasken. Het is een signaal dat je zenuwstelsel rust en herstel nodig heeft.
Ps: Een te lange tijd voor een scherm heeft ook een bewezen negatieve impact. Das schrikken hé?
Hoe herken je overprikkeling?
• Je voelt je snel geïrriteerd of emotioneel vlak
• Je vermijdt drukke omgevingen of sociale contacten
• Je ervaart fysieke spanning in je nek, schouders en ademhaling
• Je bent extreem gevoelig voor geluid, licht of emoties.
Wist je dat...
We via hypnose kunnen gaan bepalen welke signalen wel of niet binnen komen? Dat we je filter opnieuw kunnen afstemmen zodat jij je ten alle tijden kan genieten van je omgeving? Hoe druk het ook is?
Het eindstation.
De burn-out. Wat is het?
Een burn-out is een toestand van mentale, emotionele en fysieke uitputting die ontstaat na een lange periode van chronische stress en overbelasting. Waar stress in eerste instantie een tijdelijke reactie is, wordt een burn-out gekenmerkt door een volledig opgebrand gevoel: je energievoorraad is leeg, je motivatie verdwijnt en zelfs eenvoudige taken voelen zwaar en overweldigend.
Burn-out is de laatste fase van een langdurig proces waarin je lichaam en geest steeds harder hebben gewerkt om vol te houden. Uiteindelijk trekt je systeem aan de noodrem: je kunt niet meer functioneren zoals voorheen.
Welke symptomen ervaar je?
Een burn-out herken je aan een combinatie van lichamelijke, emotionele en mentale klachten.
Lichamelijke symptomen:
• Extreme vermoeidheid, zelfs na rust
• Spierpijn, hoofdpijn en spanningsklachten
• Slaapproblemen en verstoord dag-nachtritme
• Verminderde weerstand en vaker ziek
Mentale symptomen:
• Concentratieproblemen en vergeetachtigheid
• Gevoel van leegte of zinloosheid
• Verminderde motivatie en productiviteit
Emotionele symptomen:
• Prikkelbaarheid en stemmingswisselingen
• Gevoel van machteloosheid of schuld
• Neiging tot terugtrekken uit sociale contacten
Hoe onstaat het?
Een burn-out ontstaat niet van de ene dag op de andere. Het is het resultaat van langdurige stress, overprikkeling en onvoldoende herstel. Vaak spelen meerdere factoren mee:
Werkdruk en prestatiedruk: te veel taken, deadlines en verantwoordelijkheden.
Gebrek aan herstel: te weinig slaap, ontspanning of vrije tijd.
Persoonlijke eigenschappen: perfectionisme, hoog verantwoordelijkheidsgevoel of moeite met grenzen stellen.
Emotionele belasting: langdurige zorgen, conflicten of ingrijpende gebeurtenissen.
De gevolgen?
Een burn-out heeft impact op alle levensdomeinen: werk, relaties, gezondheid en zelfbeeld. Zonder herstel kan het leiden tot langdurige uitval, depressieve gevoelens en chronische gezondheidsproblemen.
Daarom is het cruciaal om tijdig signalen te herkennen en hulp te zoeken.
Hoe herstel je van stress, overprikkeling of burn-out?
Herstellen van een burn-out vraagt tijd, geduld en de juiste begeleiding. Bij Hono Centrum werken we met het programma “Van Stress naar Stroming”, dat zich richt op het herstellen van je zenuwstelsel en het doorbreken van stresspatronen. We hebben 10+ jaren ervaring in het werken met stress gerelateerde klachten en burn-out symptomen. Afhankelijk van jouw tempo zal het programma tussen de drie en de zes maanden lopen.
Wat te verwachten??
• Diepe ontspanning: je lichaam mag eindelijk zakken uit de overlevingsstand
• Herstel van je zenuwstelsel via ademwerk en shiatsu
• Doorbreken van stresspatronen met hypnotherapie en ademwerk
• Meer energie en veerkracht in je dagelijks leven
• Nazorg en opvolging zodat je niet terugvalt
It takes time, but it will be worth it
Leer meer over trauma, verlies én emotionele verwerking
Als jij reeds ervaring hebt met trauma en verlies ken je de meest hatelijke opmerkingen van de medemensen wel hé, toch? "Ben je er nu nog niet over?" Of "Alles komt goed op het eind" Eentje die vaak op mijn pad is gekomen waar ik bijvoorbeeld een kleine inzinking van kreeg was: "Kijk naar wat je nog wél hebt en wees dankbaar". Nee ik was niet dankbaar, dit zuigt en het voelt verschrikkelijk. Je voelt je onbegrepen en des te meer alleen. En dit terwijl je toch nood hebt om je af te zonderen is het bijzonder waardevol dat die ene er gewoon is. Niet meer, niet minder, maar er gewoon zijn.
Mensen zijn niet gemaakt om om te gaan met zwaar verdriet in deze tijd. Het liefst van al willen ze dat jij je verdriet na een korte periode van rouw wegstopt en aanvaard zodat zij zich er niet langer ongemakkelijk over hoeven te voelen. Dat jij terug de oude wordt zoals ze jou kennen. De realiteit is bitter, want de oude jij is ook een stuk van zichzelf kwijt. Het is alsof ze je fundament onderuit halen en je terug opnieuw kan beginnen. Lees gerust verder over wat trauma en rouw eigenlijk is en ontdek dat, wanneer je even niet langer op je toren staat, je er steeds met nog meer moed en ervaring een hele nieuwe kan bouwen. En als je daar nu nog geen zin in hebt, dan is dat maar zo.
Wat is trauma? En hoe uit het zich.
Trauma is een diepe emotionele of psychologische verwonding veroorzaakt door schokkende, bedreigende of overweldigende gebeurtenissen; het kan variëren van een enkel incident tot langdurige blootstelling aan stress of misbruik. Symptomen zijn onder meer herbelevingen (flashbacks, nachtmerries), vermijding, hyperalertheid, slaapproblemen, prikkelbaarheid en concentratieverlies.
Trauma beroofd ons van ons hier en nu. Met een sterke focus op dat wat we meegemaakt hebben ontwikkelen we in de overlevingsstand een voorspellingsreflex. In elke mogelijke toekomst wordt rekening gehouden met de "gebeurtenis". We hypnotiseren onszelf hiermee. We voorspellen een mogelijke toekomst, wat berust op een fantasie, maar dit zorgt ervoor dat we ons vandaag voelen zoals we dat in deze fantasie zouden doen. Een coping mechanisme of een natuurlijk beschermingsreflex om dit geen tweede keer mee te maken.
Waarom trauma invloed heeft op lichaam en geest?
Tijdens een traumatische ervaring kan het lichaam in een langdurige overlevingsmodus terechtkomen, waardoor het autonome zenuwstelsel ontregeld raakt en lichamelijke klachten ontstaan zoals chronische spanning, vermoeidheid en verstoorde slaap. Als trauma niet verwerkt wordt, vergroot dit het risico op aanhoudende psychische klachten of PTSS.
De nervus vagus speelt hierin een sleutelrol:
• Ventrale vagus: activeert bij veiligheid en verbinding.
• Dorsale vagus: activeert bij overweldiging en shutdown.
👉 Door het zenuwstelsel te reguleren via ademhaling, lichaamswerk en rust, kan emotionele verwerking dieper en duurzamer plaatsvinden.
Verlies, rouw, fases en individuele verschillen.
Verlies (dood, relatiebreuk, werkverlies, gezondheidsverlies) activeert rouwprocessen die niet lineair verlopen; veelvoorkomende reacties zijn intens verdriet, boosheid, schuld, verminderde zingeving, slaapproblematiek en sociale terugtrekking. Rouwen heeft geen vaste tijdlijn; herstel verloopt in fasen zoals veiligheid/stabiliteit, herinnering en rouw, integratie en uiteindelijk posttraumatische groei bij sommige mensen.
Verlies is een ingrijpende ervaring die niet alleen verdriet oproept, maar ook je gevoel van veiligheid, vertrouwen en identiteit kan aantasten. Rouw is het proces waarin je dit verlies emotioneel verwerkt.
Hoe iets emotioneel te verwerken?
Emotionele verwerking is het actief ervaren, herkennen, begrijpen en integreren van gevoelens die ontstaan door gebeurtenissen zoals verlies, trauma, conflict of langdurige stress. Verwerking betekent niet het weghalen van emoties, maar het geleidelijk verminderen van hun intensiteit en het opnemen van de ervaring in je levensverhaal zodat je weer functioneert zonder dat de emotie je dagelijks leven beheerst.
• Kernprocessen: bewustwording → benoemen → voelen → betekenis geven → integratie.
• Doel: emoties reguleren zodat ze informatief blijven in plaats van destructief.
• Uitkomst: minder herbelevingen, minder automatische reacties (angst, woede, shutdown), betere relaties en veerkracht.
Hoe werkt dat in ons lijf?
Emoties ontstaan en worden verwerkt via een netwerk van hersengebieden en het autonome zenuwstelsel.
• Limbisch systeem (amygdala, hippocampus) detecteert emotionele betekenis en geheugen.
• Prefrontale cortex reguleert aandacht en interpretatie; zij is cruciaal voor cognitieve herstructurering en het remmen van automatische reacties.
• Autonome zenuwstelsel (sympathisch / parasympathisch) bepaalt lichamelijke staat: activatie (vechten/vluchten), sociale betrokkenheid (ventrale vagus) of shutdown (dorsale vagus).
• Hormonen en neurotransmitters (adrenaline, cortisol, noradrenaline, GABA, serotonin) beïnvloeden intensiteit en duur van emoties.
Effectieve verwerking werkt zowel top‑down (cognitieve herinterpretatie, mindfulness, bewustwording) als bottom‑up (lichaamswerk, ademhaling, beweging) om zowel hersenactiviteit als lichaamsreacties te reguleren.
Meest voorkomende blokkades
• Vermijding of onderdrukking van emoties
• Overmatige piekergedachten en innerlijke kritiek
• Chronische overprikkeling van het zenuwstelsel (geen herstelmomenten)
• Onverwerkte trauma’s of herhaalde verliezen
• Gebrekkige sociale steun, onveilige relaties, géén hulp durven vragen.
Herkenning van deze blokkades is de eerste stap; zonder aanpak blijven emoties vastzitten en kunnen klachten verergeren (angst, depressie, burn‑out).
Wat is de rol van de nervus vagus hierin?
• De ventrale vagus ondersteunt sociale verbondenheid, rust en veilige staat; stimulatie (bijv. langzame uitademing, sociale veiligheid, zachte stemcontacten) bevordert goede regulatie.
• De dorsale vagus activeert bij extreme bedreiging en kan leiden tot shutdown of dissociatie; herkenning is cruciaal om overstimulatie niet te forceren maar geleidelijk te herreguleren.
• Regulatie werkt door het creëren van veilige ervaringen en het herstellen van lichaams‑ en adempatronen door middel van ademwerk, waardoor prefrontale controle en vagale tonus verbeteren.
PRaktische strategieën
• Gerichte ademhaling: lang uitademen, 4‑6 ademhalingen per minuut voor vagale stimulatie.
• Bodemanker/grounding: 5−4−3−2−1 zintuiglijke oefening.
• Spierspanning en ontspannen (progressieve relaxatie).
• Mindfulness en acceptatie: observeer emoties zonder oordeel.
• Cognitieve herstructurering: herken automatische gedachten en vervang ze door realistische alternatieven.
.
• Zelfzorgritme: slaap, voeding, beweging en grensmanagement.
Lichaamsgerichte en contextuele interventies
• Lichaamswerk en beweging: ademwerk, wandelen, shiatsu of hypnotherapie om opgeslagen spanning te ontladen.
• Sociale reparatie: veilige gesprekken, steunnetwerk, grenzen stellen.
• Expressieve methoden: schrijven, kunst, muziek als veilige emotionele ontlading.
• Dagelijkse korte routines: ademhalingsoefeningen, check‑ins, reflectie.
• Psycho‑educatie: begrijp je patroon en handvatten om terugval te voorkomen.
Praktische tips voor thuis
Oefen dagelijks 5–10 minuten langzame uitademing (6 ademhalingen/minuut) voor betere vagale toon.
Gebruik een korte zelfhypnose‑routine: gesloten ogen, 3‑minuten ademhalingsanker, positieve suggestie (“mijn adem helpt me kalm te blijven”).
Houd een emotiedagboek: benoem situatie, gevoel, lichamensignaal en reactie; dit verbetert prefrontale verwerking.
Hoe hypnotherapie helpt bij emotionele regulatie
Hypnose is een gefocuste, begeleide staat van aandacht waarin je bewuste kritische factor tijdelijk vermindert en je toegang krijgt tot associatieve, gevoelssignalen en geheugenverwerking.
• Verhoogde suggestibiliteit maakt het mogelijk om nieuwe, adaptieve reacties te oefenen (bijv. kalmeringssuggesties, herinterpretaties).
• Verbeterde toegang tot lichaamssignalen helpt bij het beleven en integreren van emoties zonder overweldiging.
• Hypnose vergemakkelijkt het vormen van nieuwe neurale koppelingen (neuroplasticiteit): veilige herinneringstoegang gekoppeld aan regulerende ervaringen.
• Veiligheidsanker: in trance leer je een kalmerende innerlijke staat snel oproepen bij stress.
• Geleide narratieve integratie: herinneringen herbeleven in een veilige context, nieuwe betekenis geven en daarmee de emotionele lading verminderen.
• Somatische re‑processing: aandacht naar lichaamsgevoelens in gecontroleerde stappen om ontlading mogelijk te maken.
• Herprogrammering van automatische overtuigingen: aanpak van innerlijke kritiek en negatieve zelfbeelden via positieve suggesties en reframing.
Met ons programma: "Zacht door de storm" Begeleiden we je in zachtheid. We zorgen er samen voor dat jij jouw innerlijk huis weer helemaal op orde hebt.
Leer meer over Angst, controleverlies en piekerpatronen
Angst is een mooie boodschapper, toch? Deze functie in ons lichaam laat ons weten wanneer we in een onveilige situatie terecht zijn gekomen en bereidt ons lichaam voor om te vluchten of te vechten. Doorheen de jaren is de wereld op vele plekken veilig geworden om op te leven. Echter zijn gevaren veranderd. Vroeger waren de gevaren tastbaar, fysisch. Echter zijn deze gevaren verschoven naar psychologisch niveau. Emotioneel, mentaal tot zelfs spiritueel. Vroeger zochten we in stammen en kleine gemeenschappen veilige haven bij elkaar. Nu, voelen we onszelf bedreigd door elkaar. We voelen ons niet meer verbonden. En we vrezen bovenal bekritiseerd te worden.
Uiteraard gaat het dieper dan dit. Pleinvrees, angst voor spinnen, angst om controle te verliezen, angst om ....... ja die vul je zelf maar in want de lijst is inmiddels te lang. Het heeft altijd wel ergens een oorzaak. We hebben het steeds ergens vandaan. Al dan niet van het genetisch materiaal dat we hebben meegekregen van onze voorouders of in een nuchter jasje, we het vanaf geboorte hebben aangeleerd. Neem het voorbeeld van de moeder die hysterisch wordt wanneer baby lief met een spin aan het spelen is. BAM, hier heb je een angst lief kind.
Piekerpatronen ontstaan wanneer we onbewust alle wegen van dat angstige gevoel willen omzeilen. Je weet dat je angstig wordt wanneer je onder teveel mensen komt, dus dan ontstaat dat stemmetje: "Laten we dat niet doen, we blijven wel lekker thuis, hier is het veilig". En zo zijn er nog veel voorbeelden op te sommen. Ik nodig je uit om het volgende stuk even in alle rust door te nemen. In het beste geval geeft het jou net dat inzicht dat jij nodig hebt.
Wat is angst eigenlijk?
Angst is een emotie, een waarschuwingssysteem van je lichaam en je brein. Het zorgt ervoor dat je alert bent als er gevaar dreigt. Je hart gaat sneller kloppen, je ademhaling versnelt en je spieren spannen zich op. Zo maakt je lichaam zich klaar om te vechten, te vluchten of juist stil te vallen (bevriezen).
Angst is dus niet “fout” — het is een nuttige reactie. Alleen kan dit systeem soms té vaak of té heftig aanslaan, ook als er geen echt gevaar is.
Hoe werkt angst in je brein? en hoe ontstaat dit?
Angst komt niet zomaar uit het niets: ze heeft wortels in ons brein, ons lichaam en onze levensgeschiedenis. Biologisch gezien speelt de amygdala een centrale rol als alarmbel die gevaar signaleert, terwijl de prefrontale cortex normaal helpt om dit alarm te temperen. Wanneer deze balans verstoord is, bijvoorbeeld door een genetische aanleg of een tekort aan neurotransmitters zoals serotonine en GABA, kan angst sneller en intenser optreden. Psychologisch gezien kan angst voortkomen uit ervaringen zoals pesten, afwijzing, verlies of trauma, die overtuigingen achterlaten zoals “ik ben niet veilig” of “ik ben niet goed genoeg.” Het lichaam draagt deze ervaringen mee: spanning die niet ontladen kon worden, zet zich vast in spieren, ademhaling en zenuwstelsel, waardoor je sneller signalen van dreiging ervaart. Ook stress en overprikkeling spelen een grote rol: wanneer het zenuwstelsel voortdurend onder druk staat, blijft het alarmmechanisme actief, zelfs zonder reëel gevaar. Daarnaast beïnvloeden sociale en omgevingsfactoren ons angstniveau: een opvoeding waarin emoties weinig ruimte kregen, een werkomgeving met hoge prestatiedruk of relaties waarin je je niet veilig voelt, kunnen angst versterken. Nog een extra reden is dat je simpelweg gevoeliger kan zijn aan angst omwille van de ervaringen van je ouders, grootouders e.a. . In sommige gevallen is deze gevoeligheid ook erfelijk. Angst is dus niet alleen een mentale reactie, maar een lichaamsgebonden ervaring die zich uit in hartkloppingen, piekergedachten, vermijdingsgedrag en controleverlies. Het begrijpen van deze oorzaken helpt mensen zichzelf te herkennen en te zien dat angst geen persoonlijke zwakte is, maar een natuurlijke reactie die uit balans is geraakt. Met ademwerk en hypnotherapie kan je leren om spanning los te laten, piekerpatronen te doorbreken en je zenuwstelsel opnieuw te reguleren.
Verschillende vormen van angst.
Angst kent verschillende vormen en gewaarwordingen, die elk op hun eigen manier voelbaar zijn in lichaam en geest. Sommige mensen ervaren plotselinge paniek, waarbij het lichaam overspoeld wordt door adrenaline: hartkloppingen, ademnood en het gevoel de controle te verliezen. Anderen leven met een sluipende angst — een constante onderstroom van spanning, piekeren en alertheid die moeilijk te benoemen is maar wel uitputtend werkt. Dan is er ook de angst voor overgave: de angst om los te laten, te voelen, of jezelf écht te tonen. Die uit zich vaak in controlebehoefte, emotionele afvlakking of dissociatie. Elke vorm van angst heeft een ander tempo, een andere intensiteit en een ander lichaamsgevoel.
Hoe weet ik of ik angstig ben?
Je herkent angst in jezelf door te letten op drie soorten signalen: lichamelijke klachten, mentale patronen en gedragsveranderingen. Vaak merk je dat je lichaam gespannen reageert, je gedachten blijven malen en je gedrag zich aanpast om spanning te vermijden.
Lichamelijke signalen van angst
Angst laat zich vaak eerst voelen in je lichaam. Typische symptomen zijn:
• Hartkloppingen of een bonzend hart
• Snelle ademhaling of kortademigheid
• Zweten, trillen of beven
• Spanningsklachten in nek, schouders of buik
• Duizeligheid, misselijkheid of buikpijn
• Slaapproblemen zoals moeilijk inslapen of vaak wakker worden
Mentale signalen van angst
Naast lichamelijke reacties merk je angst ook in je gedachten en emoties:
• Piekeren en rampscenario’s bedenken
• Overmatige alertheid
• Gevoel van controleverlies
• Concentratieproblemen of snel afgeleid zijn
• Negatieve zelfspraak: “ik kan dit niet”, “het gaat mis”
Gedragsmatige signalen van angst
Je gedrag kan veranderen door angst:
• Vermijdingsgedrag: situaties uit de weg gaan die spanning geven
• Terugtrekken uit sociale contacten
• Overmatig controleren of plannen om zekerheid te zoeken
• Zoeken naar geruststelling bij anderen
Waarom staat er in dit pakket piekepatronen? Wat heeft dat met angst te maken?
Piekerpatronen zijn automatische denkcycli die ontstaan uit angst en controlebehoefte. Ze zijn geen bewuste keuze, maar een strategie van je onderbewustzijn om je te beschermen. Vaak zijn ze ontstaan na een pijnlijke of overweldigende ervaring — een moment waarop je je machteloos, gekwetst of verrast voelde. Je brein heeft toen besloten: “Dit wil ik nooit meer meemaken.”
Om dat te voorkomen, ontwikkelt je onderbewustzijn een soort waakmechanisme: piekeren. Door eindeloos te analyseren, vooruit te denken of te controleren, probeert je systeem grip te krijgen op wat onvoorspelbaar is. Maar in plaats van rust te brengen, houdt piekeren je gevangen in je hoofd, verhoogt het je stressniveau en versterkt het je angst.
Het uit zich dikwijls subtieler dan je overdenkt.
- Rampscenario’s bedenken (“Wat als het misgaat?”)
- Overmatig analyseren van gesprekken of situaties
- Niet kunnen stoppen met denken, ook ’s nachts
- Zoeken naar zekerheid, bevestiging of controle, overmatig plannen en micro managen.
Wat helpt tegen angst?
Angst voelt vaak als iets groots, iets dat je moet oplossen of controleren. Maar de eerste stap naar rust is verrassend eenvoudig: herkennen dat angst een sensatie is in je lichaam, geen vijand in je hoofd.
Wanneer je angst voelt opkomen — een bonzend hart, een gespannen buik, een onrustige adem — probeer dan niet meteen te analyseren of te fixen. Zeg zachtjes tegen jezelf:
“Dit is angst. Mijn lichaam denkt dat ik in gevaar ben. Maar ik ben veilig.”
Door angst te herkennen als een lichamelijke ervaring, geef je je zenuwstelsel al een signaal van geruststelling. Je hoeft het niet te begrijpen of op te lossen — je hoeft het alleen maar te voelen, zonder erin te verdwijnen.
Je lichaam leren dat het veilig is.
Je zenuwstelsel leert via herhaling. Hoe vaker je jezelf geruststelt — via adem, aanraking, beweging of woorden — hoe meer je systeem leert:
“Ik ben veilig. Ik mag ontspannen. Ik hoef niet te vechten.”
Dit is geen trucje, maar een proces van herprogrammeren. Je leert je lichaam opnieuw vertrouwen. En dat begint bij kleine, liefdevolle momenten van aandacht — gewoon thuis, in je eigen tempo.
Tips and tricks bij angst.
1. Aarden
Ga rechtop zitten of staan. Breng je aandacht naar je voetzolen. Voel het contact met de grond. Adem langzaam in en uit. Dit helpt je om uit je hoofd te zakken, in je lijf.
2. box breathing
Adem 4 tellen in – houd 4 tellen vast – adem 4 tellen uit – houd 4 tellen vast. Herhaal dit 4 keer. Deze ademtechniek kalmeert je zenuwstelsel en brengt je in het hier en nu.
3. Leg een hand op je hart of buik
Fysiek contact met jezelf activeert het ventrale vagale systeem — het deel van je zenuwstelsel dat veiligheid en verbinding bevordert. Zeg eventueel zachtjes: “Ik ben hier. Ik ben veilig.”
4. De 5 zintuigen belasten
Benoem 5 dingen die je ziet, 4 dingen die je hoort, 3 dingen die je voelt, 2 dingen die je ruikt en 1 ding dat je proeft. Dit brengt je terug in het hier en nu.
5. Beweeg traag en zachtjes
Maak kleine cirkels met je schouders, wieg zachtjes heen en weer, of wandel traag. Beweging helpt om spanning los te laten en je systeem te resetten.
Help ik heb een paniekaanval? De tips en tricks werken niet.
Een paniekaanval is een plotselinge en intense golf van angst die je volledig kan overspoelen, vaak zonder dat er een directe aanleiding of gevaar is. Tijdens zo’n aanval reageert je lichaam alsof er acuut gevaar dreigt: je hart gaat sneller kloppen, je ademhaling versnelt, je begint te zweten of te trillen, je voelt duizeligheid of druk op de borst en soms denk je zelfs dat je een hartaanval krijgt of de controle verliest. Deze lichamelijke reacties worden veroorzaakt door het stresshormoon adrenaline en de activatie van het fight-or-flight systeem in je zenuwstelsel. Een paniekaanval duurt meestal enkele minuten tot een half uur, maar kan voor degene die het ervaart eindeloos lijken.
Dit werkt niet tijdens een paniekaanval.
• “Rustig blijven” zeggen tegen jezelf → je brein hoort dit als een opdracht, wat extra druk geeft
• Diep ademhalen zonder voorbereiding → kan leiden tot hyperventilatie als je systeem al opgejaagd is
• Rationeel proberen te denken → je prefrontale cortex is tijdelijk offline, dus redeneren lukt niet
• Je gevoelens negeren of wegduwen → onderdrukking versterkt de spanning en verlengt de aanval
Dit werk wél
Gronding via beweging
Je systeem wil reageren — geef het een veilige uitlaatklep.
• Stamp met je voeten
• Wieg heen en weer of beweeg je armen ritmisch
• Knijp in een stressbal of duw tegen een muur, bal je vuisten héél hard en laat dan los en richt je op de sensatie in je handen.
Dit helpt om de overlevingsenergie fysiek te ontladen, zonder jezelf te overspoelen.
Oriëntatie in de ruimte
Breng je aandacht naar buiten, niet naar binnen.
Vereenvoudigde versie van tip 4 de zintuigen belasten.
Kijk rond en benoem 5 dingen die je ziet, Raak 3 dingen aan en voel hun textuur zet hier eventueel druk op. Luister naar 2 geluiden in je omgeving. En indien je in de mogelijkheid bent. ROEP. SCHREEUW het uit.
Na ontlading activeert dit je ventrale vagale systeem, dat veiligheid en verbinding stimuleert.
Adem reguleren via ritme, niet diepte
In plaats van “diep ademhalen”, focus op ritme en herhaling:
• Adem in 3 tellen, uit in 4 tellen
• Tel hardop mee om je brein te betrekken of stamp mee met je voeten.
• Herhaal dit 5 keer zonder te forceren
Ritmische ademhaling helpt je systeem vertragen zonder druk op “goed ademen”.
4. Zeg tegen jezelf: “Mijn lichaam denkt dat ik in gevaar ben — maar ik ben veilig.”
Je hoeft de paniek niet te stoppen. Je hoeft alleen je systeem te laten weten dat het niet hoeft te vechten.
Deze zin erkent de reactie zonder ertegen te vechten.
Ademwerk en hypnotherapie
De beste combo tegen angst, paniek, controleverlies en piekerpatronen
Ademwerk en hypnotherapie zijn twee krachtige methoden binnen lichaamsgerichte therapie die elkaar prachtig aanvullen bij het werken met angst. Ze pakken angst aan op twee niveaus: het fysieke zenuwstelsel en het onderbewuste brein — precies daar waar angst zich vaak vastzet.
Ademwerk
Zenuwstelsel reguleren
Angst activeert het sympathisch zenuwstelsel: je hartslag versnelt, je ademhaling wordt oppervlakkig, je lichaam bereidt zich voor op gevaar. Ademwerk helpt om deze overlevingsstand te doorbreken door:
• Het parasympathisch zenuwstelsel te activeren, dat zorgt voor rust en herstel
• Spanning en opgeslagen stress los te laten via bewuste ademhaling
• Je aandacht terug te brengen naar het lichaam, waardoor je uit het piekeren stapt
• Veiligheid te creëren in het hier en nu, zelfs als je systeem op scherp staat
Ademwerk is dus geen ontspanningsoefening, maar een manier om je lichaam te leren dat het veilig is — ook als je hoofd dat nog niet gelooft.
hypnotherapie
onderbewustzijn herprogrammeren
Veel angsten zijn niet rationeel, maar geworteld in oude ervaringen en overtuigingen die diep in het onderbewustzijn liggen. Hypnotherapie helpt om:
• De oorsprong van angst te ontladen zonder overspoeling
• Negatieve overtuigingen te herschrijven, zoals “ik ben niet veilig” of “ik mag geen fouten maken”
• Het brein nieuwe, helpende patronen aan te leren
• Het zenuwstelsel te kalmeren via diepe ontspanning en suggestie
In trance is het brein ontvankelijker voor verandering. Je hoeft niet alles te begrijpen of te analyseren — je mag voelen, loslaten en herschrijven.
De kracht van de combinatie
Samen vormen ademwerk en hypnotherapie een brug tussen hoofd en lichaam, tussen bewustzijn en onderbewustzijn. Waar ademwerk je helpt om angst te reguleren in het moment, helpt hypnotherapie om de wortels ervan te verwijderen. Zo werk je niet alleen aan symptoombestrijding, maar aan echte, duurzame verandering.
Met ons programma "van hoofd naar hartslag" brengen we niet alleen je lichaam, maar ook je hoofd, je hart en je hele wezen in een staat van veiligheid en verbinding.
Leer meer over zelfbeeld, patronen en innerlijke kritiek
Ons zelfbeeld heeft het zwaar te verduren in deze technologische tijden. Nog nooit doorheen de geschiedenis zijn we zo bestookt geweest met ideaalbeelden als dezer dagen. En als kers op de taart, blijft hetzelfde ideaalbeeld ook niet lang bestaan en maakt snel plaatst voor een ander. Kun je het ons als mens dan kwalijk nemen dat we constant streven naar dat perfecte plaatje? Gespierder, slanker, een vollere poep, grotere borsten, kleinere borsten, vollere lippen, een sterkere kaaklijn, een ooglidcorrectie.
Wat ons vaak opvalt is, dat wanneer we onszelf aan de buitenkant willen veranderen om dichter te komen bij dat ideale plaatje, verandert er binnen niets. We blijven onzeker, we blijven ontevreden, kortom kunnen we besluiten dat ons zelfbeeld iets is wat we niet aan de buitenkant kunnen veranderen. Maar wel aan de binnenkant. Lees gerust verder om te ontdekken wat dat zelfbeeld is, en hoe dit wordt gevormd tijdens onze reis naar volwassenheid en verder.
Wat is dat? een zelfbeeld?
Je zelfbeeld is het geheel van overtuigingen, gevoelens en gedachten die je over jezelf hebt. Het bepaalt hoe je jezelf ziet, hoe je met anderen omgaat en hoe je reageert op uitdagingen. Je zelfbeeld ontstaat door ervaringen, opvoeding, sociale context en de manier waarop je emoties hebt leren verwerken.
Het is geen vaststaand gegeven — je zelfbeeld is gevormd door je verleden, maar beïnvloedt ook je heden en toekomst.
Een positief zelfbeeld klinkt als:
“Ik ben oké zoals ik ben.”
“Ik mag fouten maken.”
“Ik vertrouw in mijn eigen kunnen.”
"Ik durf me te laten zien en durf mijn grenzen aan te geven."
"Ik durf mijn emoties te laten zien."
Een negatief zelfbeeld klinkt als:
“Ik ben niet goed genoeg.”
“Ik moet me bewijzen.”
“Ik ben bang om te falen.”
"Ik heb nood aan bevestiging van anderen."
"Ik voel me snel afgewezen."
Hoe ontstaat zo'n negatief zelfbeeld?
Een negatief zelfbeeld ontstaat niet zomaar. Het is geen karakterfout, geen zwakte, en al helemaal geen keuze. Het is een beschermingsmechanisme dat zich langzaam heeft opgebouwd door ervaringen waarin je leerde dat je niet helemaal oké was zoals je bent. Vaak gebeurt dit al vroeg in je leven — en het nestelt zich diep in je systeem.
De impact van je jeugd en je opvoeding op je zelfbeeld
Als kind ben je volledig afhankelijk van je omgeving om te leren wie je bent. Je kijkt als het ware door de ogen van je ouders, leerkrachten en leeftijdsgenoten naar jezelf. Als je in die spiegel vooral kritiek, afwijzing, emotionele afstand of prestatiedruk zag, dan leerde je:
• “Ik moet anders zijn om liefde te krijgen.”
• “Ik mag niet te veel voelen.”
• “Ik ben alleen waardevol als ik iets presteer.”
• “Mijn behoeften zijn lastig.”
De impact van pijnlijke ervaringen en emotionele imprint.
Een negatief zelfbeeld wordt versterkt door ervaringen zoals:
• Pesten of uitsluiting
• Afwijzing in vriendschappen of relaties
• Verlies of trauma
• Vergelijking met anderen
• Onveiligheid in het gezin of op school
Deze gebeurtenissen laten een emotionele imprint achter. Je lichaam onthoudt de spanning, je brein onthoudt de boodschap: “Ik ben niet goed genoeg.” Zelfs als je rationeel weet dat dit niet klopt, voelt het nog steeds waar.
De gevolgen zijn: Vastgeroeste patronen die je zelfbeeld bevestigen
Een negatief zelfbeeld blijft zelden beperkt tot je gedachten. Het vertaalt zich in gedrag — vaak subtiel, maar krachtig. Je ontwikkelt patronen die je ooit hielpen om je veilig te voelen, maar die nu je vrijheid beperken. Deze patronen zijn geen “fouten”, maar beschermingsmechanismen. Ze zijn ontstaan uit een diepgeworteld gevoel van:
“Ik ben niet goed genoeg zoals ik ben.”
Pleasing en codependency
Als je gelooft dat je liefde moet verdienen, ga je pleasen:
• Je past je aan aan de wensen van anderen
• Je zegt “ja” terwijl je “nee” voelt
• Je zoekt bevestiging buiten jezelf
• Je voelt je verantwoordelijk voor het welzijn van anderen
Dit kan uitgroeien tot codependency:
• Je eigenwaarde hangt af van hoe anderen zich voelen
• Je verliest jezelf in relaties
• Je voelt je schuldig als je voor jezelf kiest
• Je trekt partners aan die je nodig hebben, maar niet echt zien
Emotioneel terugtrekken
Bij mannen uit een negatief zelfbeeld zich vaak anders. In plaats van aanpassen, ontstaat er emotionele terugtrekking:
• Gevoelens worden ingeslikt of weg gestopt
• Kwetsbaarheid voelt als zwakte
• Er is angst om gekleineerd, genegeerd of niet serieus genomen te worden
• In plaats van te praten, wordt er weggewandeld — letterlijk of emotioneel
Deze reactie is geen onwil, maar een vorm van zelfbescherming. Veel mannen hebben geleerd:
“Laat je emoties niet zien, dan blijf je sterk.”
Maar onder die “sterkte” zit vaak een diep gevoel van onzekerheid en angst voor afwijzing.
Zelfbevestigende cirkels
Deze patronen houden je negatieve zelfbeeld in stand:
• Je vermijdt confrontatie, waardoor je nooit ervaart dat je wél mag bestaan
• Je zoekt bevestiging, maar gelooft het niet als je het krijgt
• Je past je aan, waardoor je nooit voelt hoe het is om jezelf te zijn
• Je trekt relaties aan die je oude pijn bevestigen
Conclusie:
Een negatief zelfbeeld is geen oppervlakkige gedachte, maar een diepgeworteld gevoel dat je niet goed genoeg bent zoals je bent. Het ontstaat vaak door ervaringen in je jeugd, zoals kritiek, afwijzing, emotionele afstand of prestatiedruk, en wordt versterkt door pijnlijke gebeurtenissen zoals pesten, verlies of uitsluiting. Deze ervaringen laten een emotionele imprint achter in je lichaam en brein, waardoor je overtuigingen ontwikkelt als “ik moet me bewijzen”, “ik ben lastig” of “ik mag niet falen”.
Vanuit deze overtuigingen ontstaan gedragspatronen die je negatieve zelfbeeld bevestigen: je gaat pleasen, overpresteren, vermijden of jezelf wegcijferen in relaties. Bij mannen uit dit zich vaak in emotionele terugtrekking, uit angst om gekleineerd te worden of zwak over te komen. Deze patronen houden je gevangen in een vicieuze cirkel waarin je steeds opnieuw bevestiging zoekt, maar die niet gelooft als je ze krijgt.
Het gevolg is dat je kwetsbaar wordt voor psychische klachten zoals sociale angst, faalangst, depressieve gevoelens, eetstoornissen en vermijdingsgedrag. Je leeft vanuit spanning, controle en zelfkritiek, en je relaties, keuzes en zelfzorg worden gestuurd door een innerlijke stem die zegt dat je niet genoeg bent.
Bij ons leer je deze patronen herkennen in je lichaam, je innerlijke criticus loskoppelen van je identiteit en nieuwe ervaringen van veiligheid, zachtheid en zelfwaardering opbouwen. Zo herstel je niet alleen je zelfbeeld, maar ook je vermogen tot verbinding, rust en zelfvertrouwen.
Wat is de innerlijke criticus?
En waarom speelt die toch weer zo een grote rol in dit verhaal?
De innerlijke criticus is een stem in je hoofd die je voortdurend beoordeelt, corrigeert of ondermijnt. Hij klinkt als: “Je doet het niet goed”, “Je stelt je aan”, “Je moet harder je best doen”, “Je bent niet interessant genoeg.” Maar deze stem is niet zomaar ontstaan. De innerlijke criticus is een product van je onderbewuste geest, gevormd in je jeugd of tijdens kwetsbare periodes. Hij is ontstaan om je te beschermen tegen afwijzing, schaamte, falen, of pijn. Misschien werkte dat toen: je paste je aan, hield je in, presteerde beter — en kreeg daardoor minder kritiek of meer bevestiging.
Wat ooit een slimme overlevingsstrategie was, is nu vaak een belemmering. Op latere leeftijd, wanneer je die bescherming niet meer nodig hebt, gedraagt de innerlijke criticus zich als een gevangenisbewaker: hij houdt je klein, zodat je geen risico loopt; hij houdt je stil, zodat je geen afwijzing krijgt; hij houdt je perfect, zodat je geen fouten maakt. Maar in plaats van veiligheid, zorgt hij voor spanning, onzekerheid en zelfafwijzing. Je leeft niet vrij, maar onder toezicht van een stem die je voortdurend corrigeert.
In sommige gevallen klinkt de innerlijke criticus niet als je eigen gedachte, maar als de stem van iemand anders: je moeder die altijd zei dat je te gevoelig was, een leerkracht die je afstrafte voor fouten, een ex-partner die je klein hield, of een dominante ouder of baas die je nooit echt zag. Deze stemmen zijn zo vaak herhaald dat ze zijn verinnerlijkt. Je hoort ze nu in je hoofd, alsof ze van jou zijn — maar ze zijn dat niet. Ze zijn een echo van vroeger, en je mag ze loskoppelen van je identiteit.
Gelukkig kun leren deze stem het zwijgen op te leggen. Wat helpt?
Een krachtige eerste stap is om je innerlijke criticus een belachelijke naam te geven — zoals Zeurpiet, Generaal Streng, Mevrouw Perfecta of Kleine Klaagkabouter. Mijn innerlijke criticus heet bijvoorbeeld Barry bever. (Hij bouwt teveel dammen en dat werkt als blokkade.) Door hem te benoemen, haal je de lading eraf en maak je hem minder geloofwaardig. Je kunt ook zeggen: “Dank je voor je mening, maar ik kies iets anders vandaag.” Zo creëer je afstand tussen jou en de stem, zodat je hem niet langer als waarheid ervaart.
Daarnaast helpt het om je aandacht te verplaatsen naar je lichaam. De innerlijke criticus leeft in je hoofd. Door te ademen, je voeten te voelen of een hand op je hart te leggen, activeer je je ventrale vagale systeem, dat veiligheid en verbinding bevordert. Schrijf ook zijn uitspraken op en herschrijf ze in mildere, compassievolle zinnen. Vraag jezelf: “Zou ik dit ook tegen een kind of vriend zeggen?” Waarschijnlijk niet. Door dit te oefenen, train je je brein om nieuwe, helpende overtuigingen te ontwikkelen.
Tot slot: gebruik humor en speelsheid. De criticus is serieus, streng en dramatisch. Humor is zijn tegenpool. Trek een stemmetje na, teken hem als stripfiguur, of zeg: “Oh, daar is Mevrouw Perfecta weer met haar eisenlijstje.” Humor maakt ruimte. En ruimte is precies wat je nodig hebt om jezelf te zijn.
Wist je dat...
Wanneer je in trance bent, je innerlijke criticus zich héél goed verstopt?
Tenzij we suggesteren dat hij voortaan mag helpen in de plaats van te saboteren.
Je bent hier niet alleen in.
We hebben ontdekt dat er meerdere helden zich inzetten om die innerlijke criticus aan te pakken. Zo hebben we de dames van kutzakpodcast mogen leren kennen. Zij laten zien dat deze innerlijke stem op nog véél meer gebieden actief is. We raden sterk aan om eens te luisteren om je nog bewuster te worden van die innerlijke stem. Volg ze op instagram of luister eens naar de trailer.
Beluister de trailer hier
Hoe wij het negatief zelfbeeld, die patronen en de innerlijke criticus aanpakken?
Bij Hono kijken we niet alleen naar wat je denkt, maar naar wat je voelt, vermijdt en herhaalt. We werken met mensen die vastlopen in oude patronen, worstelen met een negatief zelfbeeld of zichzelf voortdurend bekritiseren. Niet door te analyseren, maar door te ervaren, te doorvoelen en te herschrijven.
We combineren verschillende methodes die elkaar versterken:
• Met hypnotherapie duiken we in het onderbewuste, waar oude overtuigingen en zelfbeelden zijn opgeslagen. Daar herschrijven we wat je ooit bent gaan geloven over jezelf.
• Via ademwerk kalmeren we je zenuwstelsel, zodat je lichaam leert dat het veilig is om jezelf te zijn — zonder masker, zonder bewijsdrang.
• Met gedragstraining onderzoeken we hoe je automatische reacties je klein houden, en hoe je stap voor stap nieuw gedrag kunt oefenen dat wél bij je past.
• Met bewustzijnstrainingen leer je je innerlijke wereld waarnemen zonder oordeel. Je ontwikkelt helderheid, zelfcompassie en keuzevrijheid.
We werken niet aan wie je moet worden. We helpen je herinneren wie je al bent — onder de laag van aanpassing, controle en zelfkritiek.